Μίλτος Χρυσομάλλης: Η ακρίβεια είναι ο αντίπαλος της Νέας Δημοκρατίας
Συνέντευξη στο Θανάση Λαγό και την Εφημερίδα «Ελευθερία»
- Σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις από το 2019 μέχρι τις αυτοδιοικητικές του φετινού Οκτωβρίου, η κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας στη Μεσσηνία είναι απόλυτη και αδιαμφισβήτητη. Θα αξιοποιήσουν η κυβέρνηση και η αυτοδιοίκηση την ξεκάθαρη εντολή του εκλογικού σώματος;
Προφανέστατα θεωρώ ότι θα την αξιοποιήσουν, όπως ήδη έχουν κάνει. Δεν είμαι σε θέση να μιλήσω για τους ανθρώπους της αυτοδιοίκησης, είναι έμπειροι και προέρχονται από το σώμα των τοπικών κοινωνιών, γνωρίζουν καλά τις ανάγκες και τα προβλήματα του τόπου και είμαι σίγουρος ότι θα αξιοποιήσουν την εντολή με τον καλύτερο τρόπο. Για την Κυβέρνηση της ΝΔ, όμως, η εικόνα είναι απλή. Η εντολή που προήλθε από τις διπλές κάλπες του Μαΐου και του Ιουνίου είναι μία: συνεχίστε τις μεταρρυθμίσεις και την οριστική ρήξη με τις παθογένειες που ταλανίζουν δεκαετίες τον τόπο. Για τη ΝΔ αντίπαλος δεν είναι η Αξιωματική Αντιπολίτευση, είναι τα προβλήματα της καθημερινότητας των πολιτών, η ακρίβεια που πιέζει τα νοικοκυριά, οι αγκυλώσεις στη συναλλαγή των πολιτών με το Δημόσιο. Η επιβράβευση από τη κοινωνία θα συνεχίζεται για όσο διάστημα η κυβέρνηση θα επιτυγχάνει να βρίσκει λύσεις στα προβλήματα της καθημερινότητας, να συγκρούεται και να διαλύει τις παθογένειες, να βελτιώνει τις σχέσεις Κράτους-πολίτη και να στηρίζει την κοινωνία. Αυτή είναι εντολή του ελληνικού λαού και η Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη θα προσπαθήσει να την τιμήσει στο ακέραιο.
- Σε αντίθεση με τα εκλογικά ποσοστά της Νέας Δημοκρατίας οι οικονομικοί και δημογραφικοί δείκτες της Μεσσηνίας δεν είναι τόσο εύρωστοι. Γιατί υστερεί και φθίνει ένας «ευλογημένος τόπος»;
Καταρχήν το δημογραφικό δεν είναι ένα θέμα που αφορά μόνο τη Μεσσηνία και την Πελοπόννησο, είναι ένα θέμα που αφορά όλη τη χώρα. Κατά την άποψη μου, είναι ίσως το μείζον θέμα για την Ελλάδα. Η Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη από το 2019 εφαρμόζει κατά προτεραιότητα πολιτικές που στοχεύουν στην αναστροφή αυτού του προβλήματος. Θυμίζω τα 2000 € για κάθε παιδί που γεννιέται και πολλές άλλες αντίστοιχες πολιτικές. Όσον αφορά τους οικονομικούς δείκτες της Μεσσηνίας, όσο «ευλογημένος» κι αν είναι ένας τόπος από πλευράς φυσικών πόρων, φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος, δεν επαρκεί ώστε να διατηρήσει μια βιώσιμη και παραγωγική αναπτυξιακή πορεία. Χρειάζεται ένα ρεαλιστικό αναπτυξιακό σχέδιο, όπου στοχευμένες και απαραίτητες υποδομές θα αποτελούν τη βάση αυτού του σχεδίου. Κάποιες απ’ αυτές έχουν ήδη γίνει στη Μεσσηνία (αυτοκινητόδρομος Μορέας, περιμετρικός Καλαμάτας) ενώ κάποιες άλλες εξελίσσονται (δρόμος Καλαμάτα – Μεθώνη, Τσακώνα – Πύργος, αεροδρόμιο, φράγματα και αρδευτικά έργα κτλ). Η όσον το δυνατόν τάχιστη υλοποίηση αυτών των υποδομών, χωρίς καθυστερήσεις και παλινδρομήσεις, όπως έχουμε ζήσει σε κάποια από τα παραπάνω έργα, θα δώσει τη δυνατότητα για την ανάπτυξη της Μεσσηνίας και την βελτίωση των οικονομικών δεικτών της, σε συνδυασμό φυσικά με την προσέλκυση επενδύσεων. Βέβαια, για να το πετύχουμε αυτό απαιτείται αγαστή και στενή συνεργασία και των δυο βαθμών αυτοδιοίκησης με την κεντρική κυβέρνηση στη βάση συγκεκριμένου σχεδίου.
- Τις προηγούμενες δεκαετίες δόθηκε τεράστια πολιτική βαρύτητα στο θέμα των δημόσιων υποδομών ενώ αντιθέτως οι κυβερνήσεις και η αυτοδιοίκηση έδωσαν ελάχιστη σημασία στην προσέλκυση μεγάλων επενδύσεων. Τελικώς ηCosta Navarinoμόνη της μπορεί να φέρει την άνθιση;
Καμιά Costa Navarino από μόνη της δεν μπορεί να το πετύχει αυτό. Όμως μια τέτοια επένδυση μπορεί να αποτελέσει «φάρο» για προσέλκυση συμπληρωματικών μεσαίων και μικρότερων επενδύσεων, όπως και έγινε στη Μεσσηνία. Κακά τα ψέματα, στη Μεσσηνία ζήσαμε την υλοποίηση μιας τεράστιας τουριστικής επένδυσης, χωρίς να υφίστανται οι απολύτως απαραίτητες δημόσιες υποδομές και αυτό οφείλεται στην επιμονή και το πείσμα, στην στοχοπροσήλωση ενός ανθρώπου να υλοποιήσει το όραμα του, ενός ανθρώπου που έβλεπε πολύ μπροστά, του αειμνήστου καπετάν Βασίλη Κωνσταντακόπουλου. Πλέον, σήμερα, η Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη αλλά και η τοπική αυτοδιοίκηση που έχει καταλάβει τη σημασία τους, υλοποιούν πολιτικές προσέλκυσης επενδύσεων, με τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα να είναι εντυπωσιακά. Εκτιμώ ότι αυτά τα αποτελέσματα θα γίνουν ακόμα πιο εντυπωσιακά με την επίτευξη του στόχου της επενδυτικής βαθμίδας αλλά και την υλοποίηση των απαραίτητων δημοσίων υποδομών.
- Και σήμερα πολλοί κατηγορούν την κυβέρνηση Μητσοτάκη ότι ενδιαφέρεται μόνο για τη διανομή των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης και ότι δεν ενδιαφέρεται για την αξία που προσθέτουν στο ΑΕΠ οι δημόσιες δαπάνες. Προσθέτοντας ότι αυτό ισχυρίζεται ουσιαστικά και ο νυν περιφερειάρχης Πελοποννήσου Παναγιώτης Νίκας, θα ήθελα το σχόλιο σας.
Εκτιμώ ότι η συγκεκριμένη προσέγγιση δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα. Οι πόροι του Ταμείου Ανάκαμψης αποτελούν πρώτιστα ένα εργαλείο ενίσχυσης των Δημοσίων Επενδύσεων, είτε άμεσων είτε μέσω ΣΔΙΤ, παράγοντας δημόσιες δαπάνες που απορροφούνται άμεσα στην αγορά. Επιπλέον, μέσω των πόρων του Τ.Α. προωθούνται μεταρρυθμίσεις του Δημοσίου Τομέα που θα αυξήσουν το ΑΕΠ και θα βελτιώσουν τη λειτουργία της αγοράς. Οι 3 από τους 4 πυλώνες του Ταμείου αφορούν κατά κύριο λόγω δημόσιες επενδύσεις και δεν θα μπορούσε άλλωστε να γίνει αλλιώς. Παράλληλα, κατευθύνονται πόροι του Τ.Α. και στις ιδιωτικές επενδύσεις, γιατί μέσω αυτών παράγονται νέοι πόροι, μετασχηματίζεται και διατηρείται η απαραίτητη βιωσιμότητα στην οικονομία της χώρας. Θα έλεγα επομένως ότι είναι δομικό λάθος να ισχυριζόμαστε ότι η Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν ενδιαφέρεται για την προστιθέμενη αξία των δημοσίων επενδύσεων στο ΑΕΠ. Αντιθέτως, όπου οι απαραίτητες δημόσιες επενδύσεις δεν δύνανται να συμπεριληφθούν στο Τ.Α. υλοποιούνται ή μέσω ΕΣΠΑ ή μέσω ΠΔΕ. Αυτό που θα πρέπει να μεθοδεύσουμε είναι όλα τα παραπάνω να υλοποιούνται με συγκεκριμένο προγραμματισμό. Δηλαδή, να μην υπάρχει κατασπατάληση πόρων σε μελέτες, που άλλες υλοποιεί ο Α’ άλλες ο Β’ βαθμός αυτοδιοίκησης και άλλες η κυβέρνηση για το ίδιο έργο, με αποτέλεσμα πέρα από την απώλεια πόρων να καθυστερεί και η υλοποίηση του έργου. Το έχουμε ζήσει και στη Μεσσηνία και σε άλλους νομούς. Συνεπώς πρέπει να προτεραιοποιήσουμε τα έργα υποδομής σε κάθε περιοχή, να συγκεκριμενοποιήσουμε την υλοποίηση των μελετών και να αξιοποιήσουμε το ενδεδειγμένο κατά περίπτωση χρηματοδοτικό εργαλείο. Εκτιμώ πως θα είναι από τα βασικά πεδία δράσης αυτής της τετραετίας.
- Και επειδή γνωρίζω όχι μόνο ότι δεν αποφεύγετε τις δύσκολες ερωτήσεις αλλά και ότι δεν θέλετε να μένουν αναπάντητα ερωτήματα σας ρωτώ ευθέως: Υπάρχει «σύστημα» Σαμαρά» στην Πελοπόννησο;
Η ερώτησή σας δεν είναι δύσκολη. Ο Αντώνης Σαμαράς, όπως γνωρίζετε, είναι σχεδόν 50 χρόνια στην πολιτική. Υπήρξε ο πρώτος εκλεγμένος από τη βάση Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, έχει υπηρετήσει την πατρίδα ως Πρωθυπουργός και έχει διατελέσει Υπουργός στα σημαντικότερα Υπουργεία. Όλα αυτά, στις πιο κρίσιμες περιόδους για τη χώρα και δίχως να υποχωρήσει ούτε στιγμή από τις θέσεις και τις αξίες του. Ακόμα και σήμερα, όπως γνωρίζετε, διατυπώνει ευθαρσώς τις απόψεις του για το σύνολο της πολιτικής επικαιρότητας. Εάν κάτι διακρίνει την πορεία του Αντώνη Σαμαρά, είναι ότι σε όλες του τις επιλογές απευθύνθηκε στον ελληνικό λαό και ειδικότερα στο λαό της Μεσσηνίας. Πάντοτε ο λαός στήριξε τον Αντώνη Σαμαρά, γι’ αυτό εξάλλου και σε όλη την Ελλάδα έχει πιστούς φίλους σε όλο το φάσμα της πολιτικής ζωής, που ξεπερνούν τα όρια της παράταξης μας. Συνεπώς δεν υπάρχει «σύστημα των λίγων» αλλά «σύστημα των πολλών», ο Λαός!
- Πρόσφατα επισκεφθήκατε το Ισραήλ και ζήσατε από κοντά τον όλεθρο του πολέμου. Προφανώς θα προβληματιστήκατε τόσο για την ειρήνη στη Μέση Ανατολή όσο και για τις επιπτώσεις της μια μακροχρόνιας σύρραξης στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης ή μήπως πρέπει να αναθεωρήσει το γεωπολιτικό προσανατολισμό της.
Η επίσκεψη στο Ισραήλ και στη συνοριακή γραμμή με τη Γάζα ήταν αποκαλυπτική τόσο για την ανάγκη ειρήνευσης στην περιοχή, όσο και για τις επιπτώσεις μια σύρραξης που μπορούν να διαχυθούν με ευκολία στην γειτονιά μας. Ειδικά όταν η σύρραξη αυτή αποτελεί στην ουσία έναν ασύμμετρο πόλεμο, απέναντι σε μια τρομοκρατική οργάνωση. Με δεδομένη όμως την κατάσταση που επικρατεί στη Μέση Ανατολή αλλά και τη θέση της Τουρκίας στο ζήτημα της Παλαιστίνης, γίνεται ακόμα πιο ξεκάθαρη και η θέση της Ελλάδας ως προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης στην περιοχή. Μια θέση που αναγνωρίζεται από όλους τους συμμάχους μας και αποτελεί εχέγγυο σταθερότητας και ειρήνης. Η θέση αυτή μας επιτρέπει να κινηθούμε διαμεσολαβητικά προς τα κράτη της περιοχής, αξιοποιώντας τον ήπιο και ουδέτερο ρόλο μας, χωρίς να δημιουργούμε προστριβές και εντάσεις. Η Ελλάδα πρέπει να συνεχίσει να αποτελεί φάρο δημοκρατίας και ειρήνης, πυλώνα σταθερότητας και ασφάλειας, πάντα σύμφωνα με τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου. Αυτή είναι η θέση μας και δεν πρέπει να απόσχουμε απ’ αυτή, πολύ περισσότερο τώρα που αντιμετωπίζουμε εκρηκτικές καταστάσεις από την Ουκρανία μέχρι την Παλαιστίνη.